Er roert wat in Binnen-Mongolië.

Binnen-Mongolië is een autonome regio in China, die grenst aan Rusland en Mongolië. Het woordje binnen wordt gebruikt om de regio van grotere buur Mongolië te onderscheiden. Voor het buurland gebruiken ze in China trouwens de term Buiten-Mongolië.

Maar in Binnen-Mongolië is dus een en ander aan de hand. Wat ik onlangs berichtte over de taalzuivering in Tibet waar kinderen hun eigen moedertaal niet meer mogen leren, gebeurt nu ook in Binnen-Mongolië.

Vijfenzeventig jaar geleden werd het minderheden in China toegestaan om onderwijs te geven in de taal van de minderheid. Op dit moment is China die toestemming aan het intrekken. Dus geen onderwijs meer in het Mongools, Oeigoers, Tibetaans, Kazaks en Koreaans.

China voerde een nieuw onderwijsmodel in dat ze tweetalig noemen maar waarbij Chinees de hoofdtaal is waarin wordt onderwezen, en de minderheidstaal maar één uur per dag aandacht krijgt. Afgelopen zomer werd dit model in Binnen-Mongolië ingevoerd. Maar het protest ertegen is bijzonder groot, groter dan wat China de afgelopen drie decennia heeft meegemaakt.

Meer dan 300.000 studenten gingen de afgelopen weken in staking en weigerden nog les te volgen. De Communistische Partij identificeerde de leiders van het protest en hingen in verschillende steden ‘gezocht’-lijsten op. Honderden van deze leiders staan erop en de Partij biedt 1000 yuan (123 euro) voor wie vertelt waar ze kunnen worden gevonden.

Twee ouders die weigerden om hun kinderen naar school te sturen zouden naar verluidt gestorven zijn door zelfmoord. De vrouw was leerkracht.

Ondanks de actie van de Communistische Partij blijven de studenten staken, iets wat China nog nooit heeft meegemaakt. Ondertussen ondertekenden alle 300 werknemers van het radio- en televisiestation van de regio een document waarin ze ermee dreigden massaal ontslag te nemen als ouders die weigeren hun kinderen naar school te sturen zouden worden gestraft.

Om de communicatie tussen de protesterende mensen moeilijker te maken, heeft de Communistische Partij een populair socialemediaplatform in de Mongoolse taal, Bainu, geblokkeerd.

De Mongolen beschouwen deze maatregel als de finale aanval tegen hun cultuur en identiteit. Taal is een van de laatste banden die Mongolen nog hebben met hun traditionele manier van leven, die onder de Chinese overheersing langzaam maar zeker werd uitgewist.

Het buitenland vermag er uiteraard niets tegen. China beschouwt dit immers als een binnenlandse aangelegenheid waarover wij niets te zeggen hebben.

De taal- en cultuurgenocide blijft wel bezig. En in sommige gevallen, zoals bij de Oeigoeren, gaat het om ‘gewone’ genocide.