“Jouw Nederlands is echt ongelooflijk goed!” Twee collega’s konden niet anders dan precies hetzelfde zeggen.

De bestemmeling van onze lof was Schotse tafelgenote Fiona, die er al een jeugdig leven in diverse landen opzitten heeft en een tijdje geleden in Vlaanderen is aanbeland.

En Nederlands is niet de enige taal die ze vloeiend spreekt, ook mooi gevormde Franse zinnen stromen moeiteloos uit haar mond. En welke taal ze ook spreekt, steeds weer sprankelen haar mooie ogen en stralen die een geweldige levenslust uit.

Ik heb het altijd al geweldig gevonden om mensen verschillende talen te horen spreken. Wat is het zalig en verrassend om iemand als Natalie Portman plots Hebreeuws te horen praten, of Mila Kunis Russisch. Ik begrijp er geen barst van, maar ik vind het o zo mooi om te horen.

Om dezelfde reden zap ik op televisie graag van het ene satellietkanaal naar het andere. Van het Schots van BBC Alba naar het Georgisch van de Georgische televisie of Japans van NHK. Al die verschillende talen, al die verschillende klanken, al die verschillende mensen en culturen. Heerlijk!

Ik kan zelf evenmin genoeg krijgen van het spreken van andere talen. Wie mij heel blij wil maken, plaatst vijf mensen op een rij voor me: een Nederlandstalige, een Franstalige, een Duitstalige, een Engelstalige en een Spaanstalige. Ik praat met alle vijf en schakel voortdurend van de ene naar de andere taal over. Noem die ervaring gerust een taalkundig orgasme.

Maar plaats er dan misschien niet Fiona bij. Want met haar ogen zouden de andere gesprekspartners net iets te weinig aan bod komen.