“He don’t be in that neighborhood.”

Toen een griffier in het Amerikaanse Philadelphia die zin noteerde, maakt hij er dit van: “We going to be in this neighborhood”. Met andere woorden, het tegengestelde van wat de zin eigenlijk betekende — dat iemand zich doorgaans niet in de wijk bevindt.

Dit is slechts één transcriptie uit een onderzoek dat binnenkort wordt gepubliceerd en waaruit blijkt dat griffiers in Philadelphia regelmatig fouten maken bij de transcriptie van zinnen die worden gesproken in een dialect dat taalkundigen Afrikaans-Amerikaans Engels noemen.

Onderzoekers speelden audio-opnamen van een reeks zinnen af die in Afrikaans-Amerikaans Engels werden gezegd en vroegen 27 stenografen die in rechtbanken van Philadelphia werkten om ze te transcriberen. Volgens het onderzoek maakten de griffiers fouten in gemiddeld twee van elke vijf zinnen.

De bevindingen kunnen verstrekkende gevolgen hebben, want fouten of foute interpretaties in afschriften van rechtbanken kunnen het officiële rechtbankverslag beïnvloeden op manieren die schadelijk zijn voor verweerders, onderzoekers en advocaten.

“Het grotere gevolg is dat mensen niet het gevoel hebben dat er eerlijk recht wordt gesproken omdat het systeem hun taal niet begrijpt”, zegt Anthony L. Ricco, een strafrechtadvocaat uit New York, wanneer hij over de bevindingen van het onderzoek wordt ingelicht.

Uit jarenlang onderzoek blijkt dat de manier waarop zwarte mensen praten een rol kan spelen in de mate waarin zo een job of woonplaats kunnen vinden. Uit het nieuwe onderzoek, dat in juni 2019 in het taalkundig vakblad Language verschijnt, biedt een inzicht in hoe het gebruik van een zwart dialect ook invloed heeft op het Afrikaans-Amerikaans in de rechtbank.

“Mensen die Afrikaans-Amerikaans Engels spreken worden hierom gestigmatiseerd”, zei Taylor Jones, een doctoraatsstudent in taalkunde aan de universiteit van Pennsylvania en een van de auteurs van het onderzoek.

De heer Jones voegde hieraan toe dat er niets ongepasts of gebrekkigs is over het dialect dat sommige Afrikaans-Amerikanen via diverse generaties overgeleverd kregen, maar negatieve stereotypes hebben de manier beïnvloed waarom mensen het horen of begrijpen.

“Als jou werd geleerd dat deze mensen fout spreken, dan is het gemakkelijk om te zeggen: wel, je begrijpt er niets van omdat wat ze zeggen fout is”, zei de heer Jones.

De onderzoekers stelden vast dat de griffiers niet moedwillig fout transcribeerden. Enkelen van hen hadden een heel beperkte kennis van het zwarte dialect.

Naast negatieve stereotypes kan ook het niet vertrouwd zijn met de terminologie in het zwarte dialect leiden tot foute transcripties, zo bleek uit het onderzoek.

Hoewel griffiers in Pennsylvania een score van 95 procent moeten halen om erkend te worden, hadden de griffiers het in dit onderzoek gemiddeld slechts in 59,5% van de zinnen juist.

In tegenstelling tot wat je zou kunnen denken, gaat het hier niet om racisme. Zwarte griffiers die aan het onderzoek deelnamen maakten ongeveer evenveel fouten als hun blanke collega’s.

Aan alle griffiers werd gevraagd om naast het transcriberen ook te parafraseren wat in elke zin werd gezegd. Hier waren de resultaten nog slechter dan bij de transcripties. Slechts 33% van de zinnen werd juist geparafraseerd.

De auteurs leggen de fout bij de opleiding die de griffiers kregen. Die gebruikt doorgaans ‘algemeen’ Engels. Afrikaans-Amerikanen zijn onevenredig vertegenwoordigd in het strafrechtelijk systeem en dus moet de opleiding hier rekening mee houden.

“De opleiding houdt geen rekening met wat ze ook daadwerkelijk te horen krijgen”, zei Jessica Rose Kalbfeld, een co-auteur die haar doctoraatsstudie doet aan de universiteit van New York.

De transcriptiefouten wijzen ook op een impact van segregatie. Wanneer blanke en zwarte mensen in verschillende delen van een stad wonen, ontwikkelen ze hun eigen manier van spreken waar mensen van buiten hun gemeenschap niet aan worden blootgesteld.

“Wegens segregatie spreken zwarte mensen uit Philadelphia en blanke mensen uit Philadelphia dezelfde woorden anders uit.”, zei de heer Jones. “Dit zien we in de hele Verenigde Staten.”

Riley H. Ross III, een advocaat in Philadelphia, zei dat het niet alleen zwart dialect is dat vaak fout begrepen wordt in een rechtzaal. Het gebeurt ook met mensen van andere afkomsten en als advocaat is het zijn taak om in realtime tussen te komen.

“Als er iets wordt gezegd dat de jury niet begrijpt, dan vermeld ik dat”, zei hij.

Hoewel dit onderzoek gebaseerd is op opnamen die buiten een formele rechtzaal zijn gemaakt, komen transcriptiefouten ook in echte rechtzaken voor.

In een transcript uit 2015 van een opgenomen telefoongesprek vanuit een gevangenis in de streek van San Francisco, werd een verdachte die zei “He come tell ’bout I’m gonna take the TV” fout getranscribeerd als “I’m gonna take the TV”, volgens een onderzoekspaper uit 2016 door enkele taalkundigen van de universiteit van Stanford.

In een recente zaak in Louisiana leek de transcriptie correct maar gaf die aan hoe Afrikaans-Amerikaans Engels al te kritisch wordt bekeken.

Een advocaat van een verweerder die aanranding had toegegeven, wilde die bekentenis ingetrokken zien omdat zijn cliënt aanvankelijk om een advocaat had gevraagd met de woorden “I know that I didn’t do it so why don’t you just give me a lawyer dog ’cause this is not what’s up”.

Het hooggerechtshof besloot uiteindelijk dat de politie de ondervraging niet hoefde te stoppen omdat “lawyer dog” dubbelzinnig was en niet noodzakelijk betekende dat hij aan zijn recht op advies verzaakte.

De heer Ricco, de advocaat voor de verdediging, zei dat het meest verontrustende over griffiers die fout Afrikaans-Amerikaans Engels transcriberen was dat het de grotere moeilijkheden aantoonde van zwarte getuigen die hun standpunt duidelijk wilden maken.

“Als de griffiers het verhaal fout horen, dan horen ook de juryleden het verhaal fout.”