Dat baby’s van slaapliedjes houden is uiteraard geen verrassing. Maar volgens een nieuw onderzoek blijkt nu dat het helemaal niet uitmaakt uit welke cultuur het liedje komt, in welke taal het wordt gezongen of zelfs wie het zingt.

Het onderzoek verliep onder leiding van Constance M. Bainbridge, een doctoraatsstudent aan de universiteit van Californië in Los Angeles, en Mila Bertolo, een onderzoeker in Harvard. Er deden 144 kindjes van 2 tot 14 maanden oud aan mee. De wetenschappers brachten hartslag- en huidmonitoren op de baby’s aan en zorgden ervoor dat ze de oogbewegingen van de kindjes konden volgen. Vervolgens werden de baby’s blootgesteld aan slaapliedjes en niet-slaapliedjes die ze nog nooit hadden gehoord. De liedjes werden gezongen in onvertrouwde talen uit 16 culturen, de helft ervan gezongen door mannen, de andere helft door vrouwen, allemaal a cappella. Je kunt de liedjes die de baby’s te horen kregen hier beluisteren: themusiclab.org/lullabies.

Of de kindjes nu een slaapliedje in de indianentaal Cherokee door een vrouw hoorden zingen, of een in het Hopi door een man, of een deuntje dat bij de Ona in Patagonië wordt gebruikt om baby’s te kalmeren, de reacties waren steeds dezelfde: hun hartslag ging omlaag, hun pupillen werden kleiner, de elektrische activiteit van hun huid daalde. Kortom, wanneer ze slaapliedjes horen, in welke taal en uit welke cultuur ook, ontspanden ze. Bij de niet-slaapliedjes was dit niet het geval.

Ook de ouders waren goed in staat om het onderscheid te maken tussen slaapliedjes en niet-slaapliedjes en konden voorspellen welke liedjes hun baby’s zouden kalmeren.

Deze reactie is dan ook waarschijnlijk aangeboren en niet aangeleerd. “Aangezien we ontdekten dat de ontspanningsreactie op elke leeftijd voorkomt”, zegt juffrouw Bainbridge, “bewijst dat de rol van muziek zich enigszins aan de evolutie heeft aangepast.”