In het hoofd van heel wat Europeanen is iets op haast onmerkbare manier aan het veranderen. De beslissing van de Britten om het Europese project te verlaten en van de Amerikanen om een isolationistisch beleid te voeren zoals dat vóór de Eerste Wereldoorlog bestond, zorgt ervoor dat de perceptie over de lingua franca van de 21e eeuw wijzigt. We beginnen op een andere manier naar de Engelse taal te kijken. Horen we nog wel Engels te gebruiken als Engelstaligen Europa steeds meer laten vallen?

Tot dusver is de kennis van het Engels altijd een must geweest. Landen waarvan de politieke leiders nauwelijks een woord Engels kennen, zoals Spanje, grijpen doorgaans naast de belangrijke functies.

Maar nu heeft een Italiaanse prof in een boek voorgesteld om van Latijn de nieuwe officiële taal van Europa te maken, ter vervanging van het Engels.

Stel je even voor:

We schrijven voortaan de datum op alle officiële documenten met Romeinse cijfers.
We vragen de kledingmerken om XL niet groter te laten zijn dan L (want 40 is toch kleiner dan 50?)
Of we vragen de luchthavens om de vluchten voortaan in het Latijn aan te kondigen.
Ook de gps-toestellen dienen ons in het Latijn de weg te wijzen.
En natuurlijk moeten alle kandidaten van het Eurosongfestival in het Latijn zingen.

Voortaan deze boekje in winkels en scholen voor onze kinderen?

Alle gekheid op een stokje is dit misschien toch niet zo’n goed idee. Nagenoeg alle Europeanen zouden zo verplicht worden een nieuwe taal te leren, wat tot gigantische kosten zou leiden. Bovendien zouden we eerst moeten overeenkomen hoe we dat Latijn precies gaan uitspreken. Dat gebeurt nu in elk land toch wel behoorlijk verschillend.
Hetzelfde geldt voor het Esperanto, dat ook al vaak als nieuwe lingua franca werd voorgesteld. Het is overigens vrij naïef om te denken dat één taal voor iedereen alle taalkundige problemen zou oplossen.

Het Latijn is in meer dan twintig eeuwen nooit een taal van uitsluiting dan wel een van integratie geweest. Tot voor kort was ze de taal van de wetenschap, van religie én van de wetgeving. Zelfs de Romeinen waren al voldoende zelfverzekerd om niet te geven om wie de taal wel of niet wilde leren.

Het Latijn is dan ook veel groter dan de Brexit of Trump en verdient het niet om tot gewone taal te worden gebombardeerd. Daarom verdient de taal onze speciale aandacht en mag ze samen met het Grieks niet uit de middelbare school verdwijnen, alle cultuurbarbaren ten spijt.

Laten we voor de internationale contacten maar het Engels aanhouden, zolang die taal economisch voldoende sterk blijft om de lingua franca te blijven. Maar misschien spreken we over honderd jaar Chinees of een mengeling tussen Engels en Chinees. Dat laatste is trouwens het taalkundige uitgangspunt van de steengoede sciencefictionserie Firefly:

Wat is volgens jou de taalkundige toekomst van Europa?