Net zoals in vorige jaren had het Groot Dictee van vandaag nauwelijks iets met Nederlands te maken.

Hier volgt mijn persoonlijke poging om de tekst te schrijven zoals die had kunnen worden geschreven, maar dan wel in het Nederlands. Voor de inhoud en stijl ben ik niet verantwoordelijk, mijn hertaling betreft louter de niet-Nederlandse woorden (ook al staan ze in het woordenboek).

Een vreemde, onbegrijpelijke taal

Geen morele ineenstorting, maar wat een ruzie over het Engels als academische voertaal en de krachtige impact daarvan op de landstaal. Hier mislukt elke verzoening door middel van klinken met brandewijn. Extra moeilijke factor: de onvergeeflijke meegaandheid van de Taalunie, die nochtans geld van de overheid krijgt om het Nederlands te beschermen, niet om het te verknoeien.

Men kan ook de Britten met hun zonderlinge gewoonten ervan verdenken dat ze hun geringe koloniale ambities nieuw leven willen inblazen door de taal van de overzeese buren binnen te dringen. Met uit het Engels overgenomen woorden of uitdrukkingen als valkuilen wordt alsnog een Engelstalig verbond van landen opgericht.

De vicedecaan van de faculteit voor exacte wetenschappen mag dan al zonder beperking voor verengelsing zijn, ondergetekende is absoluut tegen. Als de Taalunie het Nederlands uitholt, dan zal ik deze aanhangers van de vijand aanvallen om onze prachttaal voor een chronische depressie te behoeden.

De voorstanders prijzen deze internationalisering schijnheilig, terwijl ze onderhuids blaken van commercialiteit. Het resultaat is hooguit een vorm die tussen Nederlands en Engels ligt, een vreemde, onbegrijpelijke taal.

Mijn gastheren zullen hierna wel een Groot Dictee bestellen in een algemene omgangstaal die omgevormd is tot steenkolenengels. Ze lopen daarbij het risico dat tegenstanders van fossiele brandstoffen voor de Nederlandse Eerste Kamer komen betogen ten gunste van windturbines en zonnecellen.

Onze ontheiligde moedertaal kan nog aan kwaliteit winnen via een naar opvoedkunde neigende opiniepeiler die alle korte ei’s wil vervangen en zich zo zelf raadselachtig omvormt tot een stuttende pijler van een mening. Zo kan uiteindelijk de te steile helling naar een uitgebeende nationale stijl worden geslecht.

En hier volgt de originele tekst:

Geen kladderadatsch, maar wat een gebakkelei over het Engels als academische voertaal en de virulente impact daarvan op de landstaal. Hier faalt elke conciliatie middels getoost met krambamboeli. Complicerende factor: de impardonnabele dociliteit van de Taalunie, toch gesubsidieerd om het Nederlands te protegeren, niet te abhorreren.

Men kan ook de hyperboreeërs op het perfide Albion ervan verdenken dat ze hun anorectische koloniale ambities willen revitaliseren door het idioom van de overzeese buren te infiltreren. Met anglicismen als boobytraps wordt alsnog een talig Angelsaksisch Gemenebest gecreëerd.

De vicedecaan van de bètafaculteit moge zonder restrictie voor verengelsing zijn, schrijver dezes is mordicus tegen. Als de Taalunie het Nederlands aan excavatie blootstelt, dan zal ik deze vijfde colonne attaqueren teneinde onze prachttaal voor dysthymie te behoeden.

De voorstanders bewieroken hypocriet deze internationalisering, onderwijl subcutaan blakend van commercialiteit. Het resultaat is hooguit een hybridisch Dunglish – glossolalie zonder zweem van religieuze extase.

Mijn gastheren zullen hierna wel een Groot Dictee in tot lingua franca geüpgraded steenkolenengels bestellen, riskerend dat tegenstanders van fossiele brandstoffen voor de Eerste Kamer komen demonstreren ten faveure van windturbines en fotovoltaïsche cellen.

Onze gevioleerde moerstaal kan nog qaly’s winnen via een didactisch angehauchte opiniepeiler die alle korte ei’s door lange wil remplaceren, daarmee zelf enigmatisch metamorfoserend tot stuttende pijler van een mening. Aldus kan ten langen leste de te steile helling naar een uitgebeende nationale stijl geslecht worden.