Op bezoek in een Waalse middelbare school

Vorige vrijdag was ik te gast als gastleerkracht in het Collège Notre-Dame de la Paix in Namen, het plaatselijke Jezuïetencollege.

Het was de bedoeling om als vertaler en auteur in het Nederlands een gesprek aan te gaan met de leerlingen. Er stonden drie uur op het programma.

We staken van wal met leerlingen van het zesde jaar die 4 uur per week Nederlands als tweede vreemde taal krijgen. Met Nederlands begrijpen hadden deze leerlingen nauwelijks moeite, maar spreken was een pak minder vanzelfsprekend. Het ontbrak hen vooral aan durf, al was de actieve kennis toch wel te beperkt voor een zesde jaar.

Vervolgens kreeg ik het vierde jaar met leerlingen die Nederlands als eerste vreemde taal kregen. Nederlands begrijpen verliep ietsje moeizamer en de actieve kennis van het Nederlands verschilde sterk van leerling tot leerling. Opvallend was dat er leerlingen waren die duidelijk meer dan behoorlijk Nederlands kenden en wel kunnen maar niet durfden te spreken.
En zij die het toch een beetje durfden, waren de leerlingen die in het verleden immersieonderwijs hadden genoten, waarbij leerlingen de hele dag les krijgen in de vreemde taal. Iets wat we tot onze schande nagenoeg niet kennen in Vlaanderen.

Ten slotte bracht ik nog een uur in het eerste jaar door. Dat liep anders dan verwacht. Je zou denken dat de kennis van het Nederlands daar nog heel miniem zou zijn, maar dat bleek niet zo. De leerlingen spraken complexloos en met veel enthousiasme. Uiteraard ging het om basisnederlands, maar het was wel goed en met een meer dan behoorlijke uitspraak.

Tijdens de lunch met de leerkrachten Nederlands werd me uitgelegd dat leerlingen van het eerste jaar doorgaans beter Nederlands spreken dan oudere leerlingen. Dat was dan ook mijn ervaring. Om de een of andere reden verliezen een deel van de Franstalige leeerlingen wat ze in hun jongere jaren hebben geleerd. Meer dan waarschijnlijk is het gebrek aan contact met de Nederlandstaligen en de Nederlandse taal (via media bv.) de hoofdoorzaak.

Eigenlijk is dat een in ons land steeds weer terugkomend probleem, of beter: de oorzaak van problemen. Er is te weinig (gezond) contact tussen Nederlandstaligen en Franstaligen. Zorg voor extra contact waarbij elk de eigen taal en die van de ander spreekt. Begin er in scholen mee, bij voorkeur op heel jonge leeftijd. En voer ook in Vlaanderen het immersieonderwijs in. Het zal ons land danig vooruithelpen.

One comment

  1. Ik weet niet goed of immersieonderwijs de/een oplossing is… In Vlaanderen gaan kennis en vaardigheid van de eigen moedertaal al een hele tijd drastisch achteruit, dus als je die niet eens onder de knie hebt, hoe kun je dan ‘goed’ een andere taal leren? Volgens mij moet er eerst ingezet worden op een beter inzicht in en een grondigere kennis van de moedertaal.
    Moedertaalsprekers van beide landsdelen meer met elkaar in contact brengen is niet alleen voor het taalonderricht een sterke keuze waar zeker op ingezet moet worden, maar ook voor het cultiveren van wederzijds begrip (en vriendschap!) een mooie ingang. Immers, onbekend is onbemind!

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.