In de afgelopen maanden waren we in de nieuwsuitzendingen getuige van diverse betogingen in Barcelona, de ene keer voor onafhankelijkheid, de andere keer weer tegen. Maar er is één betoging die door onze media om onduidelijke reden verzwegen werd.

Op 17 maart betoogden 8000 mensen tegen de mogelijke plannen van Madrid voor het onderwijs in Catalonië.

Toen de federale overheid artikel 155 van de Spaanse grondwet goedkeurde, kreeg het de macht om de Catalaanse autonomie over te nemen. Dat omvat ook het onderwijs.

Minister Méndez de Vigo, die zich nu conseller de Ensenyament mag noemen, zoekt manieren om ervoor te zorgen dat gezinnen ook het Castiliaans (d.i. het Spaans dat wij kennen) als voertaal in Catalonië kunnen hanteren.

Dit is niet voor het eerst. In 2010 liet de centrale regering in Madrid het grondwettelijke hof belangrijke artikelen uit het autonomiestatuut van Catalonië schrappen, onder meer de voorkeursbehandeling van de Catalaanse taal. Nationaal onderwijsminister José Ignacio Wert Ortega verklaarde in 2012 dat hij de Catalaanse leerlingen wilde verspaansen. En dat is precies wat ook Méndez de Vigo nu wil doen.

In Catalonië is het Catalaans de voertaal op school. In het lager onderwijs zijn twee uur per week voorzien voor het Castiliaans, drie uur in het secundair en twee in bacheloropleidingen. Op dit ogenblik kunnen ouders alleen via een ingewikkeld systeem Castiliaans als voertaal voor hun kinderen vragen, en dan nog alleen in privé-onderwijs. De minister wil die voertaal nu veralgemenen in alle scholen.

De betogers vroegen met aandrang om het onderwijs buiten het politieke gebekvecht te houden. “Raak niet aan het Catalaanse onderwijs” is hun leuze. “We zullen niet zwijgen, niet in de aula’s en niet op straat.”

Net zoals alle andere pro-Catalaanse betogingen verliep ook deze betoging vreedzaam, en deze keer zonder gewelddadig verzet van de politiediensten. Als de federale overheid haar plannen doorzet, zou dit jammer genoeg wel eens kunnen veranderen. En opnieuw doet Europa wezenloos niets.