Het wereldberoemde werk van Carlo Collodi, Pinokkio, is onlangs gepubliceerd in Italiaanse emojitaal, ofwel emojitaliano.
Het is de bedoeling om het boek ook in andere emojitalen te publiceren om uiteindelijk na te gaan of er geen standaardcode kan worden gebruikt om de taalbarrières te overstijgen. Stel je voor: een boek in emojitaal dat door iedereen, ongeacht de moedertaal, kan worden gelezen en begrepen.
Maar eerst even terug naar het begin. Emoji’s werden eind vorige eeuw door de Japanner Shigetaka Kurita ontwikkeld. Het was zijn bedoeling om tekstberichten wat minder saai te maken. Maar ondertussen vind je ze zowat overal.
Er wordt ondertussen gewag gemaakt van een heuse emojitaal. Maar taalwetenschappers zijn er nog niet uit of emojitaal wel een echte taal is. Er is immers geen grammatica.
”Pinocho in Emojitaliano” is de titel van het boek dat het leven van de houten pop op een creatieve manier met de internettaal vertelt. De uitgeverij verzekert dat het boek zo niet alleen in het Italiaans maar in alle talen van de wereld te lezen is.
De vertaling werd uitgevoerd door initiatiefneemster Francesca Chiusaroli, die samen met Johanna Monti en Federico Sangati de hulp kreeg van diverse gebruikers van sociale media zoals Twitter en Telegram. Die gebruikers zetten elke dag een zin om en stelden telkens een reeks emoticons voor die de inhoud van de zin met pictogrammen vertelden.
Dit is het uiteindelijke resultaat:
De binnenkant van het boek bevat zowel het originele Italiaans als de parallelle emojitaal.
Onderdeel van de woordenlijst
Elke zin kreeg een eenvoudige syntax: een onderwerp, werkwoord en voorwerp. Om het lezen iets gemakkelijker te maken, wordt het werkwoord voorafgegaan door een apostrof. Zo betekent de emoji van een schoen uiteraard een schoen, maar als er een apostrof voorstaat, krijgt het de betekenis van wat je met een schoen doet: ‘wandelen’.
Naast afbeeldingen vind je in het boek ook een woordenlijst.
Het maken van een gestandaardiseerde emojitaal die over de hele wereld geldig is, is bijzonder moeilijk. De voornaamste reden: de cultuurverschillen met betrekking tot de betekenis van bepaalde gebaren. Wie in het Westen met een zwaaiend handje een gesprek afrondt, vertelt in China dat hij genoeg heeft van de ander. Niet meteen hetzelfde en het kan leiden tot grote misverstanden.
Wil je het boek graag lezen, dan kun je het kopen voor € 15.
Veel leesplezier … euh … 
De Taalfluisteraar 
One comment